De gunsten van de Sharî’a.

Kort overzicht van de gunsten van de Sharî'a - Shaykh 'Abû 'Abdirrahmân 'Abdullâh ibn 'Umar ibn Mar'î ibn Burayk al-Adanî (hafidhahullâh ta'âlâ)
********************************************************
 
Al-hudûd (الحدود) is het meervoud van hadd (حد). Al-hadd komt in de Arabische taal overeen met hetgeen afbakent. En in de wetgeving, zijn het de wettelijke sancties die Allah (‘azza wajalla) heeft vastgelegd door Zijn Wijsheid om de mensen te ontmoedigen en ervan te weerhouden zonden en ongehoorzaamheden te begaan, en om hun zonden uit te wissen. En wij zullen inshâ’Allâh meerdere hoofdstukken zien met betrekking tot dit onderwerp.
 
Het maakt deel uit van de gunst van Allah (‘azza wajalla) voor de mensen van deze religie dat Hij voor hen deze rechtvaardige regels en deze perfecte wetten heeft bepaald waarmee de mens zich hervormt in dit wereldse leven en in het Hiernamaals.
 
En onze Heer (subhânahu wa ta’âlâ), de Wijze en de Alwetende, Die de schepping heeft geschapen, weet wat hen hervormt. En als middel daarvoor heeft hij datgene bepaald wat hen helpt om zich te hervormen op korte en lange termijn. Dat gebeurt soms door de nuttige kennis en haar effect op degenen die haar bezitten. Dat is een middel om hun wereldse leven en dat van het Hiernamaals te hervormen.
 
Ook de sharî’a, door hen de verplichtingen en de aanbevolen daden op te dragen die ook een middel voor hun hervorming zijn. En aan de andere kant, door hen te verbieden, te verhinderen en hen aan te sporen de verboden en de afkeurenswaardige daden, die een middel zijn voor hun ongeluk in dit wereldse leven en het Hiernamaals, niet te verrichten.
 
Een ander middel is het vermelden van de verhalen van de Profeten (‘alayhim as-salât was-salâm), hun situaties, en de manier waarop ze omgegaan zijn met hun gemeenschap. Door ook de situatie van hun opvolgers te vermelden en deze van hun tegenstanders in dit wereldse leven, maar ook wat onze Heer (jalla wa ‘alâ) beloofd heeft te geven als gunst aan hun volgelingen in het Hiernamaals en wat Hij beloofd heeft als bestraffing voor hun tegenstanders in dit wereldse leven en in het Hiernamaals.
 
Voor wie voordeel haalt uit deze aansporingen, uit deze kennis en uit deze vrome daden, zal dat alles een middel zijn voor zijn goed gedrag. Maar voor wie er geen voordeel uit haalt, heeft onze Heer (subhânahu wa ta’âlâ), de Wijze, door Zijn grote wijsheid en Zijn immense kennis dingen bepaald die hen ontmoedigen en die middelen zijn om er afstand van te nemen.
 
Daartoe behoren natuurlijke straffen die tekenen zijn en een andere manier van ontraden. En daartoe behoren ook wettelijke straffen, waaronder: al-hudûd.
 
Er zijn mensen voor wie nuttige kennis en vrome daden volstaan, dat is de oorzaak van hun rechtlijnigheid en hun leiding. Ze bouwen daarmee hun geloof door beetje bij beetje de ladder van kennis te beklimmen en gradueel voort te gaan in de vrome daden tot hij de hoogste graad bereikt. Dat staat hen toe standvastig te zijn op het rechte pad en de religie in dit wereldse leven en ze zullen ook verheven worden in het Hiernamaals met de toestemming van Allah Ta’âlâ.
 
Voor wie geen voordele haalt uit deze kennis en deze leiding, zullen deze terechtwijzingen dan aansporingen en ontmoedigingen zijn. Daarom hebben de moslimgemeenschappen mooie kalme levens. Ze zijn geleid door deze religie naar alle concrete en abstracte middelen die hen helpen om rechtgeleid te zijn.
 
Daarom is het ook dat als we de moslimmaatschappijen vergelijken met de ongelovige maatschappijen, dat we een verschil zullen zien tussen datgene waarop ze zich bevinden, in veiligheid en kalmering van de mensen. En dit is slechts een weinig van de vele zegeningen, voordelen en effecten van deze grootse religie op degenen die haar praktiseren.
 
En dit ondanks het feit dat vele mensen nalatig zijn met betrekking tot deze regels en het gebrek aan onderwerping van de moslims, van de leiders en van hun volkeren aan de wijze wetgeving en het gebrek aan begrip van deze rechtvaardige regels en deze perfecte wetgeving die een middel zijn om de situatie van de mensen op korte en lange termijn te verbeteren.
 
Wij hebben dat vermeld om te weten dat de toepassing van de wettelijke sancties in de islamitische religie deel uitmaakt van haar grootste weldaden. In tegenstelling tot wat de vijanden van de religie beweren, die zeggen dat het wrede regels zijn, onmenselijk en andere soorten woorden die enkel dienen om de mensen te verwijderen van de Islam en om de Islam te kleineren.
 
Al wie nadenkt over deze regels met rechtvaardigheid, op verstandige wijze, met waarheid en waarachtigheid, zal weten dat de verstandige en rechtvaardige mensen geen andere keuze zullen hebben dat deze rechtvaardige regels en perfecte wetgevingen te respecteren.
 
Onze Heer (jalla wa ‘alâ) heeft bevolen om de moordenaar die vrijwillig doodt, te doden tenzij de familie van het slachtoffer hem vergeet, zoals we in detail zullen zien inshâ’Allâh. Maar degene die per ongeluk doodt, hem doden we niet. Waarom? Zoals (Allah) subhânahu wa ta’âlâ zegt :
 
وَلَكُمْ فِي الْقِصَاصِ حَيَاةٌ يَا أُولِي الْأَلْبَابِ
 
« En in de qisâs (vergelding) is er voor jullie (een bescherming van) het leven, o bezitters van verstand. » [Koran, S. al-Baqara, v. 179]
 
Het feit date en persoon gedood wordt met als doel andere personen te beschermen, is beter dan deze criminele persoon in leven te laten et dat het leven van de anderen zonder waarde zou zijn. Daarom is het zo dat in de maatschappijen die nalatig zijn ten opzichte van moord, de misdaad toeneemt.
 
Waarom?
 
Want de moordenaar weet dat hij niet gedood zal worden. In alle geval zal hij niet gedood worden. In hun wetten bestaat de doodstraf niet, zoals dat het geval is in de landen van de ongelovigen.
 
Op dezelfde wijze, als de kwaadwillige persoon die de bezittingen van de mensen steelt, weet dat zijn hand zal afgehakt worden, dan zal dat hem ontmoedigen om te stelen. Want als de aansporingen het niet ontmoedigen, zullen deze wettelijke straffen het ontmoedigen.
 
Zo zullen de mensen veiligheid vinden. Als één hand wordt afgehakt, zal dat een middel zijn om de bezittingen van de mensen te vrijwaren en dat al wie wenst te stelen hiervoor ontmoedigd zal worden, want hij zal weten dat zijn hand zal afgehakt worden.
 
Maar als dat niet plaatsvindt, wat zal er dan gebeuren? De mensen zullen in verleiding gebracht worden om te stelen.
 
En dit geldt ook voor wat het gedrag betreft. Als degene die getrouwd is en overspel pleegt, zich laat stenigen en als degene die niet getrouwd is en overspel pleegt, zich laat geselen (met zweepslagen), enzovoorts volgens de verschillende details over dit onderwerp. Dus als iemand geen voordeel haalt uit de religieuze aansporingen en als ze hem niet ontmoedigen, dan zullen de wettelijke sancties hem ontmoedigen en een middel zijn om de maatschappij te beschermen.
 
In een bericht dat vandaag verspreid is, staat dat agenten in Amerika geconfronteerd werden met meer dan 150 000 woeste jongeren. 150 000, en dit in één jaar.
 
Het is een aantal waarvan ik denk dat het zelfs in tientallen jaren niet zou kunnen bereikt worden in de moslimlanden. En dat ondanks hun onachtzaamheid en hun verwijdering van de religie.
 
Wat is daar de oorzaak van?
 
De oorzaak, zoals we eerder hebben gezegd, is de gunst van Allah voor de mensen van deze religie door hen deze rechtvaardige regels en perfecte wetgevingen te hebben bepaald. Ze hebben de maatschappij op meerdere manieren opgevoed en gedisciplineerd.
 
Voor degene aan wie de kennis en het geloof geen profijt brengen, zal de lichamelijke afschrikking hem van nut zijn. Bekijk de situatie van de persoon die gelooft in Allah en weet dat Allah hem ziet. Zelfs als hij van tijd tot tijd vergeet, verwijt de gelovige zichzelf. Daarom keert hij zelfs na enige tijd terug (naar het rechte pad). En als hij niet terugkeert, dan disciplineren de wettelijke sancties de mensen en zijn ze een middel om de maatschappij te beschermen tegen het kwaad van de slechte mensen en de misdaden van de criminelen.
 
Als we dat nu vergelijken met het verstand zonder te spreken over de wetgeving. Wat is verkieslijker? Is dat het doden van één, twee of tien misdadigers en ruil voor het beschermen van het leven van honderden onschuldige personen (of is dat hen in leven laten)? Wat is de beste zaak?
 
Als de weldaden en de wandaden nu in beschouwing worden genomen, zal meteen duidelijk zijn dat dat het beste is. Eén enkele wordt gedood om er duizenden te beschermen. Daarom vind je in de statistieken dat de moorden in de landen van de ongelovigen extreem talrijk zijn. De oorzaak daarvan is dat deze maatschappijen deze grote regels niet toepassen die één van de grootste middelen zijn om de maatschappijen te hervormen.
 
Daarom moeten de moslims trots zijn op deze regels van wetgeving die geopenbaard zijn door Allah (subhânahu wa ta’âlâ). De moslim moet ze niet verbergen en nog minder ze niet toepassen. Hij moet er trots op zijn en haar weldaden uiteenzetten. En de moslims moeten al het mogelijke doen om ze toe te passen.
 
Sommige ongelovige landen vinden wetten uit die voortkomen van de mens en schenken geen aandacht aan wat het Oosten of het Westen zegt, zolang het hen goed uitkomt.
 
De religie van Islam is dus de religie van het juiste midden tussen hen en diegenen die hierin overdrijven, zoals de communistische en socialistische maatschappijen. Om de veiligheid te handhaven, hebben ze de doodstraf voorgeschreven voor elke misdaad. Wie bezittingen van de staat steelt, wordt ter dood veroordeeld. Wie enkele verboden zaken verkrijgt, wordt ter dood veroordeeld. Wie in de economie probeert te bedriegen, wordt ter dood veroordeeld. Ze hebben enorm overdreven met de doodstraf.
 
En in de westerse maatschappijen is het exact het tegenovergestelde daarvan. Ze passen de doodstraf niet toe. Dus sommigen hebben overdreven en anderen zijn nalatig. En desondanks zijn de maatschappijen in de toestand waarin ze zich bevinden.
 
Betreffende de regels van deze prachtige religie die geopenbaard zijn door Allah, daarin vinden we de perfecte gerechtigheid. Je zal geen klein of groot oordeel vinden zonder dat het jou deze schitterende door Allah, de Heer der werelden, geopenbaarde religie doet eren. Want in deze religie is elke zaak op de plaats gezet die met haar overeenkomt.
 
Dat wetende moeten we trots zijn op deze wetgevingen en deze regels. En we schamen er ons niet voor zoals dat het geval is voor sommige onwetenden en voor diegenen die getroffen zijn door de dubbelzinnigheden van de ongelovigen. Ze beginnen te vervormen, te wijzigen, zich te schamen en andere zaken waarmee ze proberen in de smaak te vallen bij de ongelovigen. Ze weten niet dat wat Allah geopenbaard heeft, in Zijn religie en Zijn wetgeving, de waarheid is waarin er kracht en goeds zit. En dat is de oorzaak voor de kracht van de mensen van deze religie en wat van hen de beste van de mensen in dit wereldse leven en het Hiernamaals maakt.
 
[Uittreksel uit de eerste les over “Sharh Kitâb al-Hudûd”, uit het boek “ad-Durar al-Bahiyya fî Masâ’il al-Fiqhiyya” van Imâm ash-Shawkânî (rahimahullâh).]